Urwisko Kira

Avi

Z przerażenia, zaczęłam biec w stronę przepaści. Gdy byłam już przy samym urwisku, upadłam na kolana i rękoma chwyciłam krawędzi. Zaczęłam się rozglądać dookoła.-Michael?!.-Zaczęłam krzyczeć, z całej siły.-Gdzie jesteś?!-Nadal krzyczałam, byłam przerażona.

Michael

Chłopak nie mógł powstrzymać śmiechu. Nie no tego chyba nie wytrzyma. Jego tłumiony śmiech może chyba rozsadzić półke skalną. Hahah...Gdy był już lekko opanowany wyjrzał lekko zza półki skalnej.
- Mój duch cie dopadnie! - powiedział i wychylił już całą głowe chichocząc jak świr.

Avi

Zrobiłam wredną minę, usiadłam na urwisku.-Jak mogłeś, mi to zrobić. Ja się o ciebie martwiłam.-Powiedziałam oburzonym tonem. Cały czas miałam Michaela na oku, żeby znów czegoś nie wymyślił.

Michael

Chłopak pojawił sie obok niej. Tia szybki to chyba jednak był.
- No sorry...kusiło mnie poprostu - powiedział i wkurzoną na Michaela Avi przytulił.
- Ne gnewaj se - powiedział i po chwli ją puścił. Uśmiechnął sie do niej.

Avi

Trochę się zdziwiłam, że mnie przytulił. Ale to było miłe.-Nic nie szkodzi.-Powiedziałam i ściągnęłam mu kapelusz i założyłam sobie go na głowę. Na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.-Chyba się nie obrazisz?-Zapytałam i poprawiałam sobie, na głowie kapelusz Michaela.

Michael

Ten spojrzał na kapelusz.
- Co ty. Pozatym, do twarzy ci w nim - powiedział i sie uśmiechnął ciepło.

Avi

-Dzięki.-Powiedziałam i ściągnęłam go z głowy. Zaczęłam się mu przyglądać. Po chwili, spojrzałam na Michaela i założyłam mu go z powrotem.-Tobie bardziej pasuje.-Dodałam i spojrzałam się Michaelowi w oczy.

Michael

Ten nie spuścilwzroku ani nic, on także spoglądał jej w oczy.
- No cóż to zależy jak kto patrzy - powiedział z szelmowskim uśmiechem. Tia i znów go poprawił. Poprostu taki miał zwyczaj no i przyzwyczajenie.

Avi

-Ja wiem co widzę.-Powiedziałam a na mojej twarzy pojawił się ciepły uśmiech.-Ile razy dziennie poprawiasz kapelusz?-zapytałam z małym uśmieszkiem i ciepłym spojrzeniem.

Michael

Chłopak zmienil uśmiech na uśmiech łobuzerski.
- Ile razy? Nie wiem ale wiem jedno. Gdyby liczyć moje poprawiania kapelusza można było by to uznać za regord Guinessa - powiedział i sie zaśmiał. Dalej nie odwracał wzroku bo nie wiedząc czemu jej cozy jakoś go przyciągały,hmm.. dziwne.

Avi

Też się zaśmiałam.-Byś miał medal i dyplom.-Powiedziałam. W pewnym momencie zobaczyłam, że on nadal patrzył mi się w oczy. Nie przeszkadzało mi to, ponieważ on mi się podobał. Lecz jakoś nie mogłam mu tego powiedzieć, może to dlatego, że się wstydziłam.

Michael

Chłopak nie odwracał wzroku.
- Czekaj...ty jesteś odemnie rok młodsza czyż nie? - spytal i sie uśmiechnął szarmancko. Tia on mial 18 ona prawdopodobnioe 17. No cóż on zawsze potrafił ocenić kogoś wiek. A czy ona jemu sie podobała? Nadzwyczajniej i najprawdopodobniej tak.

Avi

-Tak, a co?-Zapytałam chłopaka, bo mnie to trochę zdziwiło, że tak nagle zapytał się o mój wiek. Nie odwracałam od niego wzroku. Nie wiedziałam dlaczego. Uśmiech nie znikał mi z twarzy.

Shanti

Słuchałam ich rozmowy patrząc na nich nie raz tworzyli taką parę x3 ja jednak spojrzałam teraz na Kotro... -Nie bajka powiadasz... Cóż z jednej strony masz rację... Możesz uzasadnić ? -lekko się uśmiechnęłam

Kotro

- Nie da się tego uzasadnić. By uzasadnić to, trzeba spojrzeć na historię swojego życia. Lecz u mnie da się to uzasadnić, mimo to, że mam 17 lat i długie życie. Da się. Bajka jest pełna radości, łatwości, happy endów. U mnie tak nie ma. Ale mam szczerą nadzieję, że twoje życie było jak bajka. Mam nadzieję.- Uśmiechnąłem się lekko po tych słowach. Przestałem patrzeć się w dół. Spojrzałem się na Shanti i uśmiechnąłem się mocniej.